همایش ها و کنفرانس های نامعتبر علمی را بشناسیم
برای اینکه درباره اعتبار همایش‌های علمی داخلی تصمیم بگیرید، میتوانید این معیارها را در نظر بگیرید:
-1 نهاد علمی اداره‌کننده کنفرانس:
دبیرخانه کنفرانس‌های علمی معتبر غالبا توسط دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها، پژوهشکده‌ها یا انجمن‌های علمی اداره می‌شود و این رویدادها در تقویم پژوهشی این مراکز علمی ثبت می‌شوند. برای مثال در رشته مدیریت کنفرانس بین‌المللی مدیریت توسط دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف، کنفرانس بین‌المللی مدیریت استراتژیک توسط دانشکده مدیریت دانشگاه تهران و کنفرانس توسعه منابع انسانی توسط مرکز مطالعات بهره‌وری و منابع انسانی ایران اداره می‌شوند. متاسفانه در سال‌های اخیر در رشته مدیریت با حجم انبوهی از کنفرانس‌ها روبرو هستیم که توسط شرکت‌های تجاری برگزار می‌شوند و با دریافت هزینه از نویسندگان، گواهی پذیرش مقاله صادر می‌کنند. این کنفرانس‌ها معتبر نیستند، بنابراین مقاله و پول‌تان را برای شرکت در این کنفرانس‌ها هدر ندهید.
2-شورای سیاست‌گذاری و کمیته علمی:
اکثر افرادی که در شورای سیاست‌گذاری یا کمیته علمی کنفرانس‌های معتبر عضویت دارند، به عنوان هیئت علمی یا عضو وابسته به یک نهاد علمی اشتهار دارند. البته در برخی کنفرانس‌ها و همایش‌های علمی کمیته‌ای تحت عنوان کمیته صنعت یا کمیته مدیران به موازات کمیته علمی وجود دارد که از متخصصان و صاحب‌نظران غیردانشگاهی تشکیل شده است، اما غیرمعمول است که در یک کنفرانس معتبر بتوانید مدیران حرفه‌ای صنعت یا افرادی که سابقه فعالیت نظام‌مند در دانشگاه‌ها و پژوهشکده‌ها را ندارند، در میان اعضای کمیته علمی ببینید.
3-گستره موضوعی کنفرانس:
دنیای علم در حال تخصصی شدن است، اما اگر نگاهی به محورهای موضوعی برخی از کنفرانس‌های داخلی بیاندازید متوجه می‌شوید گویا این مسئله هنوز برای ایران مصداق نیافته است! برخی از کنفرانس‌های داخلی همزمان چندین حوزه موضوعی مدیریت را پوشش می‌دهند، بدون اینکه در این حوزه‌ها از مزیت خاص یا حمایت و پشتیبانی چهره‌های علمی شاخص در کمیته علمی برخوردار باشند.
4-ژورنال‌های همکار:
برخی از کنفرانس‌ها مقالات برتر هر دوره را در یک نشریه علمی چاپ می‌کنند. تعدادی از کنفرانس‌های معتبر داخلی با نشریات علمی پژوهشی مصوب وزارت علوم همکاری دارند و بررسی اعتبار این نشریات کار ساده‌ای است، برای مثال مقالات برتر هر دوره کنفرانس بین‌المللی مدیریت در فصلنامه علوم مدیریت ایران چاپ می‌شود. تعداد دیگری از کنفرانس‌ها با ژورنال‌های انگلیسی زبان همکاری می‌کنند. درباره آنها محتاط باشید! تعدادی از این ژورنال‌های انگلیسی زبان در داخل کشور منتشر می‌شوند. البته انتشار در ایران معیار بی کیفیت بودن ژورنال نیست، اما برخی از این نشریات ادعای داشتن ضریب تاثیر (Impact Factor) از موسساتی مانند تامسون رویترز دارند که قضیه این ادعاها روشن است و یک جست‌وجوی ساده در سایت تامسون رویترز ادعای آنها را نقض می‌کند. در طرف مقابل، همه ژورنال‌هایی که در خارج کشور منتشر می‌شوند معتبر نیستند و بسیاری از آنها از ژورنال‌های تقلبی به شمار می‌آیند. یک راه خوب برای بررسی اعتبار ژورنال‌های انگلیسی زبان همکار کنفرانس‌های داخلی، بررسی انتشارات و وابستگی دانشگاهی این ژورنال‌هاست.
5-سابقه کنفرانس:
کنفرانس‌های معتبر معمولا در اولین دوره متوقف نمی‌شوند! تداوم کنفرانس ضمن اینکه معیار خوبی از اقبال مخاطبان است، می‌تواند به شما در بررسی و مقایسه روند رشد کیفی محتوای کنفرانس کمک کند.
منبع: برگرفته شده از وبسایت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت
