سرآغاز گفتار

ستایش خداوندی را سزاست که از اسرار نهان ها آگاه است ، و نشانه های آشکاری در سراسر هستی بر وجود او شهادت میدهند،

هرگز برابر چشم بینندگان ظاهر نمیگردد.

نه چشم کسی که او را ندیده می تواند انکارش کند و نه قلبی که او را شناخت می تواند مشاهده اش نماید.

در والایی و برتری از همه پیشی گرفته...

پس، از او برتر چیزی نیست و آنچنان به مخلوقات نزدیک است که از او نزدیک تر چیزی نمی تواند باشد.

مرتبه ی بلند او را از پدیده هایش دور نساخته و نزدیکی او با پدیده ها ، او را مساوی چیزی قرار نداده است.

عقل ها را بر حقیقت ذات خود آگاه نساخته ، اما از معرفت و شناسایی خود باز نداشته است.

پس اوست که همه ی نشانه های هستی بر وجود او گواهی میدهند و دلهای منکران را بر اقرار به وجودش واداشته است،

خدایی که برتر از گفتار تشبیه کنندگان و پندار منکران است...